Batwa, een beter toekomst.

Père Elias, die zelf doctoreerde over de pygmeeën in Afrika, heeft de pastorale taak op zich genomen om voor de Batwa te vechten. Veel sympathie oogst hij daar niet mee, noch bij de Burundezen, die van de Batwa niet moeten weten, noch bij vele van zijn collega's. De regering heeft hij al zo ver gekregen dat hij van sommige regeringsfunctionarissen morele steun krijgt. Op geld moet hij niet rekenen.

Zijn project bestaat erin voor de Batwa dorpen te bouwen. Zo wil hij hen hun trots laten terugkrijgen, zodat zij meer moed krijgen om zich te integreren en uit de armoede op te klimmen. De Batwa moeten zelf de stenen maken. Dat kan enkel in het droge seizoen, van juni tot september, want de stenen zijn gewoon een blok gedroogde aarde. Zo'n blok droogt ongeveer drie weken. Wanneer ze voldoende stenen gemaakt hebben, enkele duizenden, dan huurt hij enkele bouwvakkers en kunnen de huizen gebouwd worden.

Zo'n nieuw modeldorpje hebben we ook bezocht. Zo'n vijfigtal propere hutjes, van het model dat ongeveer elke Burundees op het platteland heeft, een rechthoekig huisje met vier kamers en een gangetje in het midden.

Op de tweede fotootje ziet u een inkijk in de living van Esperanza, de hoofdverantwoordelijke van het dorp. Zij heeft het ver gebracht, want zij heeft meubels, een tafel en drie stoelen, een privilege in het dorp.

Het concept van père Elias lijkt te werken. Het volkje in het nieuwe dorpje was enthousiast, optimistisch en vol energie, terwijl we in het andere dorpje een veel gelatener bevolking zagen, die er eerder miserabel uitzag. Dit dorpje had ook voldoende grond (gekocht door de paters), om bananen en maniok te kweken om in hun eigen voedselbehoefte te voorzien. Om te verkopen hadden ze er helaas niet genoeg.

Elke dag bezoekt Elias en zijn medewerkers enkele dorpen om de gang van zaken te bespreken, hen te blijven stimuleren hun kinderen naar school te sturen en hen de weg naar de gezondheidszorg te tonen.